Het Peugeot (BB) C-, L-, R- topic

[Beeperhorrie]

Strikt formeel genomen zijn de brommers uit deze serie nog steeds BB modellen. Het uiterlijk is echter aangepast aan de tijd.
Waar de BB104 strakke lijnen combineerde met een extravagant uiterlijk zijn de modellen C- en L- en later ook de R- zeer ingetogen. De vormen strak recht en sober en dat geldt ook meteen voor het kleurenpalet, een wat saai aandoend metallic industrieel grijs/blauw is wat er voornamelijk wordt geleverd. Met de komst van de nieuwe reeks bestaat het automaten gamma van Peugeot ineens uit meerdere modellen met duidelijk onderlinge verschillen.


We beginnen met de C- reeks.
Dit is de simpelste van allemaal. De basis uitvoering, simpelweg de C, vervangt de 1S en 1 ST. Een uiterst simpel brommertje om je mee te verplaatsen en verder niets. Geen vering, geen snelheidsmeter en een velgrem voor. Tegen bijbetaling kon er een trommelrem op maar ook dan moest je zelfs de meest elementaire voorvering ontberen. De sierlijke bolle tank van de oer-BB's ontbreekt bij de C- reeks en er is een tank achter onder het zadel voor in de plaats gekomen.

Als we de ladder der luxe ernaast leggen dan vinden we op de eerste sport de CT. Nog steeds geen snelheidsmeter standaard (nu wel als accessoire leverbaar) maar wel een voorvork met vijf centimeter vering en een trommelrem in het voorwiel. De CT vervangt de 1T.

Nog een trapje hoger vinden we de VCT. Nauwelijks meer comfort maar wel een variomatic op de grote poelie. Hier is de luxe dus vooral in heuvelachtig gebied dat er minder hoeft te worden meegefietst, een welkome aanwinst voor met name de ouderen die zich op de brommer verplaatsen. De zeldzaam gebleven VCT vervangt de 1VT.


Meteen met de C- kwam ook de luxere en zwaardere L- reeks. De L- kwam in vier verschijningsvormen: met en zonder achtervering en met en zonder variomatic. Wie goed naar de frames kijkt snapt ook waarom Peugeot eind 1963 de niet verkochte BB's terug haalde. Ze werden voorzien van een nieuwe tank en nieuw plaatwerk en vormden zo de C- en de L- reeks. De L-'s met star achter frame hebben een spatbord wat lijkt op de tank van de C-tjes. Er zijn handige jongens geweest die op hun L- een C- tankje erbij hebben geknutseld en daarmee de tankinhoud ook aanzienlijk hebben vergroot.

Als basis was er de LT, een degelijke modern gelijnde brommer zonder achtervering maar wel met voorvering en een trommelrem voor. Het geheel was voorzien van diepe spatborden. Hiervan was ook een variomatic model leverbaar, de VLT.

De luxere L- had natuurlijk achtervering en was verder gelijk, het model werd TLS genoemd en niet LTS wat logischer zou zijn geweest. De Variomatic uitvoering hiervan heette simpelweg V (en dus niet VTLS of VLTS wat ook hier logischer zou zijn geweest). De luxe L- zou het maar een paar jaar volhouden, in 1965 werd deze reeds afgelost door de R- reeks hoewel de voorraden opverkocht werden tot wel in 1966.


Als hekkensluiter kwam de R- reeks de top of the line invullen. Deze brommers hadden een nieuw frame met een verende zadelpen.

Net als de L- kwam de R- ook in vier uitvoeringen. Met star achter frame was er de RT. Wilde je een variomatic dan werd het een VRT.

Voor het ultieme comfort (vering voor en achter, een verende zadelpen en vering in het zadel kon je de RS aanschaffen. In tegenstelling tot de onlogica van de L- reeks was bij de R- de versie met vering rondom en variomatic gewoon logisch de VRS.

[Beeperhorrie]

Laten we ze maar eens gaan bekijken.

In 1964 staat de folder te pronken met de nieuwe modellen. (De folder was er al in september/oktober 1963 maar de uitlevering liet op zich wachten en startte voor Nederland pas in 1964.


De TLS en de V waren ook in een grijs/beige leverbaar. Voor de LT en VLT zou dat nog een paar jaar duren.


In 1967 waren de meeste modellen van de C-, L- en R- leverbaar. De TLS en de V waren geschrapt bij het ten tonele komen van de R- maar verder was alles leverbaar.


Qua kleur was er inmiddels gewoon grijs bijgekomen. Leuk aan deze folder is dat er ook te zien is dat er keus was uit drie types zadels. De RS is uitgerust met een rubberzadeldek. De RT en LT hebben een plastic zadeldek en de C en CT hebben een leren zadel.


In 1969 zijn de 101 en 102 al op de markt gekomen. Dit heeft als gevolg dat de kale C zijn plek heeft moeten afstaan aan de 101 S. De L- reeks is in 1968 al van de markt verdwenen.


Positief is dat de mensen die een CT of VCT kiezen nu ook de keus hebben uit gewoon lichtblauw of het vertrouwde grijs. Bij de R- kan gekozen worden uit grijs/groen, grijs/beige, gewoon grijs of bruin.


1971 is het laatste jaar voor de C- en de R-. De VCT is opgewaardeerd met wat extra chroom en heet nu VCTL. De RS en VRS zijn al een jaar eerder opgeofferd ten gunste van de nieuwe 104.


Het kleuren palet is weer aangepast, de CT is alleen nog leverbaar in het grijs/blauw waar het ooit mee begon en een soort industrieel groen. De VCTL is er in antraciet wat tegen zwart aan zit. De RT en VRT hebben nog keus uit grijs/blauw en bruin.

Voor een vervanging na 1971 van de CT zal de toekomstige peugeotbrommerist moeten kiezen uit het uitgebreide aanbod van 101 en 102 modellen. Wie een variomatic wil is aangewezen op de, veel duurdere, 103 of nog duurdere 104. De RT en VRT vinden hun opvolgers ook in de 103 serie. Voor wie hiervan overstapt is het prijsverschil nauwelijks aanwezig.

[Beeperhorrie]

De brommers uit de C- reeks zijn al jaren de minst populaire Peugeot brommertjes. Toch lijken ze inmiddels wat in waarde te gaan stijgen.
Waarom ze niet populair zijn is eigenlijk niet moeilijk te bevatten: ze zijn meestal uitgevoerd in een saaie kleur, ze zijn extreem sober en ondanks dat ze best solide zijn komen ze fragiel over door de ranke opbouw. Een erg karig brommertje om te zien.

Maar hoe karig is nu zo'n C-? De accessoir lijst is extreem kort. In 1970 is de teller standaard geworden dus die is uit de accessoire lijst verdwenen.
De lijst van 1971 biedt: chromen sierbeugels voor de voetplaten, een spuitbus verf in blauw/grijs of industrieel groen (de saaie kleuren hebben wel chique Franse namen: blue norvège en vert ambré) en als laatste beenplaten die zo extreem smal zijn uitgevoerd dat ze zelfs de meest smalle spillebeentjes nog geen bescherming geven, het is niet verwonderlijk dat deze bijna niet geleverd zijn.



De kilometer teller/snelheidsmeter was op de C-tjes in de jaren zestig alleen als accessoire leverbaar. Toen de opvolger in de vorm van de 101 en 102 eenmaal goed was aangeslagen bij het publiek moest de grote voorraad teller kennelijk op want vanaf 1970 zat er een op iedere C-.



Was het daarmee helemaal klaar met de accessoires? Nee, er was ook nog de groep universele accessoires. Hierin vond men onder andere een bandenpompje, een zadeltasje met bandenlichters, een steek-ringsleutel 8-10, een bougie sleutel gecombineerd met een 12.

[Beeperhorrie]

Mooi verhaal natuurlijk over die paar accessoires maar hoe zien ze er uit in de dagelijkse praktijk? Nu dat zal ik niemand hier onthouden.
Het maakt namelijk van de karige C toch wat meer een luxer apparaat.




Van voren is ook goed te zien dat de beschermende werking eigenlijk totaal niet aanwezig is.



De verchroomde sierrandjes zijn op zich ware kunststukjes.



Afgezien van een mooie blik op de zeldzame opsmuk is ook meteen een goed voorbeeld neergezet van de kleuren blue norvège en vert ambré.

[paull en paulla]

Wat weet jij een boel over brommers! Zelf ook gebruikt

[Beeperhorrie]

Ik heb vroeger flink in brommers gehandeld maar Peugeots uit deze tijd waren in begin jaren tachtig voor mij niet interessant; het waren gewoon 'oude hokken'. Mijn kennis van de oudjes komt uit stapels oude tijdschriften (o.a. voor data verificaties) oude folders en online documentatie.